Yakışmadı bizliğimize böyle sinmek köşelere… Mukaddesatı, beyaz kireç boyalı duvarlara emanet edenlere inat, delicesine bir coşkuyla yerine getirmeliydik ilk emri. Kalabalıklara “durun” diye seslenebilmeli, caddenin
Sonra herkes sustu,Kan damlayınca çelikten…Sonra herkes baktı,Boğunca sular bebeği…Sonra herkes eğdi başını,Paramparça cesetler somurtunca…Sonra anlamsızlaştı cümleler,Zulüm karanlığı dağılmadı çünkü…Ne zaman bitecek,Susuşlar,Bakışlar,Eğişler,Anlamsızlık,Ve bu zulüm?
Ağlamayı ne zaman bıraktık?Sağa sola bakmadan,“Kim görüyor?” demeden,Orta yerde ve umarsızca…Halbuki canımız yandığında,Avaz avaz feryadı basardık.Gözlerimizden yaş da akardı.Damlalara sığınırdık.Ne zaman terk ettik ağlamayı,İşte o